Het was me het ikstondgewonnen weekendje wel. Vrijdagavond tegen Tol een paardeindspel met twee pluspionnen remise laten lopen, dat moest natuurlijk zaterdag overtroffen worden. Tegen Utrechter Alexander van Beek was ik dit jaar al tweemaal positioneel geveegd, dus het dit keer taktisch geprobeerd. Dat ging aanzienlijk beter. In het eerste diagram (Plas-van Beek) had ik al heel vroeg in de partij toe kunnen slaan: na 17...Lxb7 miste ik de combi 18.Dxe6+! Kg7 19.Df7+ Kh6 20.Pe6! dreigt damewinst en mat via g7 naar g5, en na 20...Dg8 21.Dxe7 hangen zowel b7 als f6, plus vernietigende aanval. Het gespeelde 18.Dxb7 was echter ook niet verkeerd, want 15 zetten later was het tweede diagram ontstaan. Iedere kruk die een blik op de stelling werpt zou b6 en a6 spelen, maar ik had een totale blackout en speelde iets wat hoogstens door Tim Krabbé zou worden gewaardeerd: 33.0-0-0?? ik weet nu nog niet wat ik voor spoken op de koningsvleugel zag. 33...Txg4! 34.Dxg4 Dxb5 en vanaf dat moment lag het initiatief geheel bij mijn tegenstander. Ik moest uit arren moede met mijn koning helemaal terugwandelen naar h2, waar deze eeuwig schaak gegeven werd. Twee halfjes uit twee gewonnen stellingen, geheel in ikstondgewonnen stijl!
