27 november 2005

En toen ging het licht uit...



KNSB, 4e ronde, 4-pionnenaanval maar o wat zag ik weinig. In het eerste diagram (Plas-Smits) over mijn laatste zet (19.Tf1-e1) maar liefst drie kwartier nagedacht. Zwart speelde 19...Pc6-d4 maar gezien mijn antwoord had ie beter Lf7 kunnen doen: 20.Txe6!! met winst ook volgens ome Fritz. 20...Pxe6 moet wel want er dreigde Txe8 mat en 20...Txe6 21.Pxd4 Dxd4+ 22.Le3 c4 23.Lxe6+ is ook niks. 21.Pg5 Dd4+ 22.Kf1! want na 22.Le3? c4! zou zwart zich redden. Een paar zetten later ging in het tweede diagram bij mij het licht uit. Ik had zeker nog tien minuten (mijn tegenstander twee) en zat maar te rekenen op 27.Df7+ Kd6 28.Lf4+. Het door enkele supporters - uiteraard na de partij - geopperde 27.Pe4, met de dreigingen Df7 en Lg5, faalt op 27...Tf8! en zwart wint. De beste is 27.Lf7! valt een toren aan en dreigt De6+ Kf8 Pxh7 mat. Opeens had ik nog maar een minuutje voor 13 zetten en besloot maar dames te ruilen, op een zeer onhandige manier: 27.Df7+ Kd6 28.Df4+ Kc6 29.Dxd4? (Df3+ kan nog) Txd4 en Fritz vindt hier al zwart beter staan. Ik blunderde mijn loper op e6 weg, mijn tegenstander ging nog in een penning staan maar mijn vlag viel op zet 38 zoals bij de reconstructie bleek. Die kan zo in de top-10 van zuurste KNSB-nederlagen, maar wel weer een echte ikstondgewonnen...

19 november 2005

De Klassieker Spaan-Plas: 30-28


Voor de derde keer in vijf Coppa-jaren moest ik tegen Spaan. Wel voor het eerst tegen elkaar geloot, want de voorgaande twee keren waren finales. Nu in de eerste ronde had ik voor het eerst zwart. Bizar genoeg verliepen de eerste 21 zetten precies volgens wat ik in een half uurtje had voorbereid. De eerste zet die ik zelf verzon was gelijk fout.
In het diagram (Spaan-Plas) ligt 21...Ld5 voor de hand. Ik dacht echter te kunnen profiteren van de voor wit kwetsbare e-lijn en speelde 21...Lg4? Nu wint bijvoorbeeld 22.Txb7? Te8! (23.Txc7 Txe2+ 24.Kf1 Pd5! 0-1) maar Spaan vond de simpele weerlegging: 22.h3! en na 22...Lxe2 23.Kxe2 Pe6 24.Txb7 Pxc5 25.Tb5! stond wit beter. In de tijdnoodfase wist ik echter zijn g- en h-pion te winnen waarna de kansen keerden. Toen Spaan ook nog zijn tweede c-pion weggaf had mijn h-pion simpel moeten beslissen. Die gaf ik op mijn beurt weer weg waarna Spaan nog net binnen de tijd al mijn resterende pionnen sloeg, die van hem (bewust) weggaf, toren tegen paard offerde waarna K+P tegen K overbleef, remise dus. Voor de derde maal moest snelschaken de beslissing brengen. Ik miste in het middenspel een directe winst, won een stuk, gaf er ook 1 weg, offerde zomaar een kwal, gaf wat pionnen weg en vlak voordat Spaan in een voor hem totaal gewonnen eindspel mijn laatste pion sloeg viel zijn vlag. Het publiek was na deze twee thrillers de winnaar zullen we maar zeggen en Spaan en ik hebben maar weer eens bewezen dat we beiden op ons best zijn in het terugvechten vanuit slechte stelling. Tussenstand: 30-28 voor Spaan!