Een hele partij die om één zet draait

Na een blamerende nederlaag zoals mij vorige week overkwam ben ik altijd de eerstvolgende partij extra gemotiveerd. Het beste medicijn na verlies is immers winst. Dolf werd het slachtoffer van mijn dadendrang. Ik had me uitgebreid voorbereid en verantwoord aanvallen was het motto. Ik ben van mening dat in een partij gemiddeld slechts een stuk of drie momenten voorkomen waar een belangrijke keuze gemaakt moet worden, de rest bestaat uit min of meer gedwongen zetten, plan volgen enzovoorts. Tegen Dolf draaide de hele witte opzet eigenlijk maar om één zet:



In het diagram (Plas-Meijer) lijkt wit in moeilijkheden: pion achter en Lb7 kan niet spelen wegens Txb2. Wit staat echter duidelijk beter na de wending 19.La3! Nu kan Txb7 niet wegens Tc1 met damewinst of mat op c8. Dus deed Dolf maar 19...Dc7. Na 20.Lf3 Pe5 21.Tc1! Dd7 (of 21...Pxf3+ 22.Dxf3 Db7 (22...Dd7?? 23.Dg3) 23.Tc6!) 22.Le4 werd de verdediging van de zwarte koning tegen het loperpaar langzaam onhoudbaar. Dolf miste nog één praktische kans:



Ik verwachtte hier 30...d2, en overwoog hierop 31.Txg7. Dit zou echter een grove blunder geweest zijn: Kxg7 Txe5 Tb8! met de dreiging Txb3. Gelukkig kon ik niet in deze verleiding komen want Dolf speelde (in hevige tijdnood) 30...Pg4 en na 31.Txe6! Kh7 (31...Ld4+ 32.Te3+! en mat) 32.Lb2 Thg8 33.Lxg7 Txe6 34.Lc3+ Kg6 35.Lxe6 Tb8 36.Lb3 kon hij opgeven. Na lange tijd weer eens een partij gespeeld waar van mijn kant niks aan mankeert!