02 april 2006

Drie uur voelt soms als 30 minuten


Door mijn dramatische 1e cyclus (6½-11) moet ik zo'n beetje elke week winnen om nog wat van het seizoen te maken. Tegen koploper Spaan vocht ik dus voor mijn zoveelste laatste kans. Het was één van die zeldzame partijen die ik in een roes speelde. Toen Spaan na bijna 3 uur spelen opgaf voelde het of er net een half uurtje voorbij was. Helaas kan ik die concentratie niet wekelijks opbrengen. Goeie partij gespeeld, al bleek het afmaken weer eens onder de maat. In het diagram (Plas-Spaan) speelde ik 25.Df4. Geen slechte zet, echter 25.Lf6!! wint op slag. Er dreigt 26.Dh6+ en mat. Op 25...gxf6 volgt 26.Dh6+ Kg8 27.Ph5 met ondekbaar mat, en op bv. 25...Kh7 gaat wit er dwars doorheen: 26.Lxg7! Kxg7 27.f6+ en mat volgt.


Als je zulke kansen mist tegen Spaan weet je dat hij aan het elastiek blijft hangen. Met bijna alle zwarte stukken op de verkeerde vleugel was er echter geen houden meer aan: 30...Tc2. De enige manier om g7 te dekken verliest ook: 30...Lb6 31.Lg5 Pb3 32.Dh4 Pc5 33.Dh6 (33.Pxc5 Lxc5 gevolgd door Lf8) Pe6 34.Tf4! en tegen Th4 en Dh8 is niks meer te verzinnen. Na 31.Lg5 Te5 32.Dh3! Txg5 33.Dh6 was de matdreiging ondekbaar en viel ook nog Spaans vlag.