Voor de derde keer in vijf Coppa-jaren moest ik tegen Spaan. Wel voor het eerst tegen elkaar geloot, want de voorgaande twee keren waren finales. Nu in de eerste ronde had ik voor het eerst zwart. Bizar genoeg verliepen de eerste 21 zetten precies volgens wat ik in een half uurtje had voorbereid. De eerste zet die ik zelf verzon was gelijk fout.
In het diagram (Spaan-Plas) ligt 21...Ld5 voor de hand. Ik dacht echter te kunnen profiteren van de voor wit kwetsbare e-lijn en speelde 21...Lg4? Nu wint bijvoorbeeld 22.Txb7? Te8! (23.Txc7 Txe2+ 24.Kf1 Pd5! 0-1) maar Spaan vond de simpele weerlegging: 22.h3! en na 22...Lxe2 23.Kxe2 Pe6 24.Txb7 Pxc5 25.Tb5! stond wit beter. In de tijdnoodfase wist ik echter zijn g- en h-pion te winnen waarna de kansen keerden. Toen Spaan ook nog zijn tweede c-pion weggaf had mijn h-pion simpel moeten beslissen. Die gaf ik op mijn beurt weer weg waarna Spaan nog net binnen de tijd al mijn resterende pionnen sloeg, die van hem (bewust) weggaf, toren tegen paard offerde waarna K+P tegen K overbleef, remise dus. Voor de derde maal moest snelschaken de beslissing brengen. Ik miste in het middenspel een directe winst, won een stuk, gaf er ook 1 weg, offerde zomaar een kwal, gaf wat pionnen weg en vlak voordat Spaan in een voor hem totaal gewonnen eindspel mijn laatste pion sloeg viel zijn vlag. Het publiek was na deze twee thrillers de winnaar zullen we maar zeggen en Spaan en ik hebben maar weer eens bewezen dat we beiden op ons best zijn in het terugvechten vanuit slechte stelling. Tussenstand: 30-28 voor Spaan!
