De acute omslag van hoop naar vrees

Uit ervaring weet ik dat rond de zesde ronde het aanvankelijk enthousiasme na de onvermijdelijke teleurstellingen en het besef dat dit weer niet de grote doorbraak met bijbehorende toernooiwinst wordt, omslaat in het aftellen naar een snel en pijnloos einde. Bij drie van de vier RSR-ers kwam dit wel heel abrupt en tegelijk. Ik had na ronde 5 een mooie 50% score en met slechts nederlagen tegen GrootMeesters niets om ontevreden over te zijn. Een iets te frivool gespeelde Noteboom bracht daar verandering in. Tegen de Wim Kosters van deze wereld kun je daar nog wel mee wegkomen, tegen de WIM Hasanova's niet. Ik werd eerst positioneel en daarna tactisch vernederd zodat mijn manlijkheid twee klappen kreeg. Natuurlijk kan het altijd nog erger. Joost was back on track na een saai remisetje en winst op oude bekende Ben van Geffen. Ik had Joost wat geschiedenisles vooraf gegeven zodat hij optimaal voorbereid was op deze ouderwetse RSR-Moerkapelle clash. De beginzetten 1.d4 d5 2.Lg5 Dd6 (Joost wit) waren nog de normaalste van de partij. Uiteindelijk won Joost de rommelpartij simpel. In ronde 6 ging hij voor de ikstondgewonnen prijs. In een totaal gewonnen eindspel wilde Joost in tijdnood nog wat zetjes herhalen. Zijn Israelische tegenstander was niet zo vredelievend en tikte een vol paard eraf. Duidelijk geen smiling Joost op dat moment. Kan het dan nog erger? Oscar dacht van wel. Ook hij stond na 5 ronden op 50% tegen een bizarre 2440 tegenstand. Op naar een Meesterresultaat dus, want in de zesde ronde speelde hij wederom uitstekend. Zijn Japanse tegenstander schijnt wereldkampioen Shogi te zijn, al weet niemand te vertellen wat voor spel of sport je daarbij voor moet stellen. Oz had een kwal geïnvesteerd voor twee pionnen, en nam alle tijd om zijn voordeel uit te bouwen, verliezen kon hij de stelling toch nooit. Toen hij in de tweede tijdcontrole met nog 3 minuten op de klok op zijn Keetbaas' rustig naar het toilet ging vond ik dat wel vreemd. Hij ging uiterst kalm door de vlag en vroeg de wedstrijdleider of hij nu een kwartier of een half uur erbij kreeg. "Dit is geen KNSB-tempo, je krijgt er niets bij" was het ontnuchterende antwoord en de verbijsterde Japanner begrijpt nu nog niet hoe hij aan een vol punt is gekomen. De plaatselijke Chinees moet gedacht hebben dat er drie ter dood veroordeelden het restaurant binnenstapten. Nu bleek pas hoe terecht het was dat Dolf zich al die tijd van deze losers afzonderde. Hij is ineens de man na twee overwinningen op rij. Een regelmatige en een wat minder logische tegen een Russische IM die beter stond, maar in tijdnood compleet van het bord getruct werd. Het weer buiten is volledig opgeklaard, nu nog zorgen dat de regenbuien in ons hoofd snel ophouden, dan kan het nog best een zonnig einde van het toernooi worden...