09 oktober 2005

De opluchting wint het altijd van de teleurstelling

Het Hamburgse schaakfestival zit er weer op. Volkomen uitgewoond is ieder zijns weegs gegaan. Leo heeft zijn totale ineenstorting net op tijd kunnen keren door de laatste ronde te winnen van zijn op remise beluste tegenstander. Drie uit negen is een halfje meer dan hij voor het toernooi begrootte. Victor ging na zijn nederlaag in ronde 7 verder of er niets gebeurd was en sloot af met wederom twee remises. +0=8-1 is een resultaat dat sinds Ulf Andersson niet meer is voorgekomen. Wim leek na twee overwinningen op rij middels een eindsprint nog hoog te gaan eindigen maar twee harde nederlagen deden die illusie uiteenspatten. Het stuk dat zijn duitse tegenstander gisteren offerde had afgestraft moeten worden maar Wim liet zich vreselijk trucen. Al die duitse 2000-spelers lijken veel sterker te zijn dan hun rating aangeeft maar het kan natuurlijk ook zijn dat Wim (en ik) zwakker spelen dan onze 2200 aangeeft :-) Wim is wel de tegenpool van Victor dit toernooi want hij speelde geen enkele remise!
Ik had alweer mijn derde 4-pionnenvariant dus daarover niets te klagen. Slechts één keer winst en twee remises is wel wat mager, de scherpte ontbreekt na een slopende week om goede stellingen in winst om te zetten tegen de taaie duitsers die je inderdaad drie keer moet verslaan. Eindstand Plas 5, Wim en Victor 4, Leo 3. Na onze goede start hoopten we zoals iedere schaker op meer maar uiteindelijk is de opluchting dat alles vorbei ist weer de grote winnaar. De eindoverwinning heeft nog een Nederlands tintje gekregen want Friso Nijboer, die na ronde 7 stevig werd toegesproken door Leo, won zijn laatste twee partijen heel knap en werd met 7,5 uit 9 gedeeld eerste.
Mijn volgende toernooi zal Hoogeveen worden over alweer anderhalve week, maar eerst even schaakloos uitrusten. Bij deze de laatste Grüßen aus Hamburg von der Wim, der Leo, der Victor und der Plas!